Czy miałeś kiedyś taką sytuację, że kupiłeś sobie nową rzecz np. samochód konkretnej marki i nagle zacząłeś go wszędzie widzieć? Wszyscy nim nagle jeździli? Nie. Liczba sprzedanych sztuk tego samochodu cudownie nie wzrosła, po prostu zacząłeś zauważać to, czemu poświęcałeś swoje myśli.
Być może słyszałeś kiedyś zdanie “to, czemu poświęcasz uwagę, rośnie.” ? ? Wielokrotnie zorientowałam się, że to, na co patrzę, czego słucham, co oglądam,o czym mówię i myślę, jest obecne w moim życiu.
Dlatego na przykład w obliczu niepowodzeń, porażek czy trudności swoją uwagę skupiam… na szukaniu potencjalnych rozwiązań. Wierzę, że istnieje więcej niż jedna droga do tego, aby rozwiązać jakiś problem. Czasem jest nią przeczekanie, aż ta sytuacja sama się rozwiąże. Czasem moją drogą jest działanie.
Obserwuję z zaciekawieniem ludzi, którzy w każdej sytuacji znajdą jakiś problem. Tam, gdzie pozostali absolutnie go nie widzą, BO GO NIE MA. Te osoby, bardzo często niezadowolone, mają w swoim życiu powtarzające się nieprzyjemności. Coś na nich spadnie, ktoś im zrobi przykrość lub skręcą nogę na prostej drodze. Czy to się bierze znikąd? Nie. Po prostu namiętnie szukają potwierdzania swojej tezy, że życie jest fatalne i nic nie da się z nim zrobić. Nie widzą wachlarza możliwości, bo zasłaniają im go ich ponure myśli.
To, na czym skupiamy uwagę rośnie, a więc moje życie jest pełne:
?działania; ?♀️
?nowej wiedzy ze szkoleń, webinarów, książek; ?
?przekuwania tej wiedzy w działanie;
?znajdowania rozwiązań;?
?dostrzegania możliwości;?
?otwartości na pomnażanie pieniędzy.?
Uczę się od ludzi, którzy osiągnęli to, co ja chcę. Uczą mnie swojego sposobu myślenia i podchodzenia do życia i niezwykle mi on służy. A Ty – czy patrzysz ciągle na drobne przeszkody, albo nieistniejące problemy? Przestań na to patrzeć!
Życie jest zbyt krótkie, żeby ciągle kierować się strachem przed zmianami, strachem przed porażką, a nawet strachem przed sukcesem. Podejmij ryzyko, podejmij konsekwentne działania, a Twój mózg zacznie się przestawiać na możliwości, które wszyscy mamy.
Komentarze